این علائم پوستی یعنی بیماری کبد دارید

کبد نقش مهمی در سلامت و فرآیند‌های بدن دارد؛ بنابراین مشکلات کبدی ممکن است روی پوست ظاهر شود، چهار تغییر پوستی که نشان می‌دهد کبد بیماری دارید.

به گزارش دیدبان ایران، در ادامه علائم پوستی که نشان از بیماری کبد دارند را بشناسید:

پوست زرد

یکی از بیش از ۵۰۰ عملکرد کبد این است که مایعی به نام «صفرا» بسازد و ترشح کند که چربی‌ها را می‌شکند و به هضم غذا کمک می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ماده زردرنگ بیلی روبین، رنگدانه صفرا است. هنگامی که مشکلی در کبد وجود دارد، بیلی روبین می‌تواند تجمع پیدا کند و منجر به زرد شدن پوست، سفیدی چشم‌ها و غشا‌های مخاطی شود.

علاوه بر این، ادرار تیره می‌شود. سایر علائم زردی می‌تواند شامل تب، لرز، درد معده و مدفوع روشن باشد. شرایطی مانند عفونت، سنگ کیسه صفرا و اختلالات خونی و همچنین برخی دارو‌ها می‌توانند باعث زردی شوند. اما ظاهر زردرنگ می‌تواند به این معنی باشد که کبد شما دچار مشکل شده است، به خصوص زمانی که همراه با علائم دیگر رخ دهد.

قرمز شدن کف دست

کبد نقش بسیار زیادی در فرآیند تنظیم هورمونی ایفا می‌کند و نوسانات در سطوح هورمونی باعث ایجاد بیماری‌هایی مانند «اریتم کف دست» می‌شود. اریتم کف دست یک بیماری پوستی است که باعث قرمز شدن کف دست‌ها می‌شود. این موضوع می‌تواند ارثی باشد، اما همچنین می‌تواند نتیجه بیماری‌های مختلف نیز باشد.

عوامل مختلفی می‌تواند مسئول قرمزی کف دست باشد، از جمله بارداری و شرایط ارثی. اما بیماری کبدی می‌تواند باعث گشاد شدن رگ‌های خونی دست شود و کف دست‌ها را قرمز کند. (این موضوع می‌تواند در پا‌ها نیز رخ دهد که به عنوان اریتم کف پا شناخته می‌شود.)

اگر هر دو کف دست (یا پا) شما قرمز است و وقتی روی آن فشار می‌دهید، ناحیه محو می‌شود (بلانچ می‌شود)، یا احساس می‌کنید کف دستتان گرم است، این‌ها می‌تواند نشانه‌ای از اریتم کف دست باشد.

خاریدن پوست

در حالی که خارش پوست معمولاً با مشکلاتی مانند آلرژی، نیش حشرات و حتی گرد و غبار همراه است، همچنین می‌تواند ناشی از افزایش سطح نمک صفراوی در زیر پوست باشد. خارشی که در شب بدتر می‌شود، می‌تواند نشانه‌ای از مرتبط بودن این بیماری با کبد باشد.

طبق اعلام کلینیک مایو، برخی افراد ممکن است در یک ناحیه مانند کف پا یا کف دست خود خارش داشته باشند، در حالی که برخی دیگر در سراسر بدن خود خارش را تجربه می‌کنند. خارش مرتبط با بیماری کبد به طور کلی شامل بثورات یا ضایعات پوستی نیست.

خارش پوست ناشی از بیماری کبدی معمولاً بر اندام‌ها و به ویژه کف دست و پا تأثیر می‌گذارد و معمولاً با گرما (از جمله حمام آب گرم)، دوره قاعدگی، درمان جایگزینی هورمونی، اوایل بارداری و تماس با پشم تشدید می‌شود.

رگ‌های عنکبوتی

آنژیوم عنکبوتی، در واقع رگ‌های خونی خوشه‌ای نزدیک به سطح پوست هستند که می‌تواند یک نشانه از بروز سیروز کبدی باشد. سیروز یک زخم در کبد است که در اثر انواع مختلف بیماری‌های کبدی ایجاد می‌شود.

از آنجایی که کبد برای پردازش خونی که معده و روده را ترک می‌کند بسیار مهم است، وجود بافت اسکار روند را مختل می‌کند و جریان خون را کند می‌کند و باعث فشار می‌شود. این موضوع می‌تواند ظاهر رگ‌های عنکبوتی مانند یا لکه‌های قرمز روی بینی و سایر قسمت‌های پوست و همچنین ظاهر کبودی ایجاد کند.

وضعیت‌های دیگری نیز مانند آسیب دیدگی یا ایستادن طولانی مدت می‌تواند باعث ایجاد رگ‌های عنکبوتی شود. اما اگر متوجه ظاهر رگ‌های عنکبوتی شدید و علاوه بر این، احساس ضعف، خستگی غیرعادی دارید و یا ایکه نفخ شدید دارید یا اگر پوست یا چشم‌هایتان زرد به نظر می‌رسد، باید به پزشک مراجعه کنید.

با توجه به اینکه کبد به طرق مختلف کار می‌کند، منطقی است که وقتی مشکلی وجود دارد، سیگنال‌های هشدار دهنده مختلفی ارسال کند - و برخی از این علائم مشکل می‌توانند روی پوست ظاهر شوند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: کبد بیماری کبدی سلامتی قیمت طلا و ارز قیمت موبایل رگ های عنکبوتی بیماری کبد کف دست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۲۷۲۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ عاملی که که علائم بیماری پارکینسون را بدتر می‌کنند

ایتنا - بیماری پارکینسون وضعیتی است که منجر به مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره می‌شود. هیچ درمان کاملی تا کنون برای آن ابداع نشده است، اما داروها و درمان‌هایی برای کاهش علائم آن مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و انقباضات دردناک عضلانی وجود دارد.
بیماری پارکینسون چیست؟
این بیماری یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی به حساب می‌آید که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و نام وی بر روی این بیماری قرار گرفت.

در پارکینسون، که یک بیماری پیشرونده مزمن است، افراد مبتلا به لرزش در اندام‌ها و کندی حرکت می‌شوند. در ادامه روند بیماری مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مشکلات روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می‌کنند.

دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب، در این باره می‌گوید: «این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی در مغز، به ویژه در بخش ‘توده سیاه’ به تدریج از کار می‌افتند یا می‌میرند. این سلول‌ها دوپامین تولید می‌کنند که یک انتقال‌دهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن می‌شوند.»

علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی می‌تواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.

سن یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از ۶۰ سال مشاهده می‌شود اما بر اساس آمارها حدود ۵ تا ۱۰ درصد افراد حتی پیش از ۵۰ سالگی هم به این بیماری مبتلا می‌شوند. در اروپا تخمین زده می‌شود بین ۱ تا ۲ درصد از افراد بالای ۶۵ سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.

علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم بیماری پارکینسون می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد اما معمولا شامل مواردی نظیر لرزش به خصوص در دست‌ها، بازوها یا پاها، سفتی یا به اصطلاح چوب‌شدگی عضلات، کندی نابهنجار حرکت ماهیچه‌ها یا کندی حرکت، بی‌ثباتی وضعیتی که منجر به مشکلات در حفظ تعادل می‌شود، تغییر در گفتار، نوشتار یا حالت چهره است.

علاوه بر اینها علائم اختلال در روان فرد نیز نظیر افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب می‌توانند از جمله اختلالات در خواب باشند.

 

چه چیزی می‌تواند علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند؟
در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که می‌توانند این بیماری را بدتر کنند. این عوامل عبارتند از:

۱. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که می‌تواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.

تکنیک‌های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرین‌های تمدد اعصاب می‌توانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.

۲. کم‌خوابی: خواب ناکافی یا بی‌کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می‌کند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می‌شود. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.

۳. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می‌تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.

۴. زمان یا دوز دارو: زمان و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، در کنترل علائم ممکن است نوسان رخ دهد.

۵. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کم‌آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی می‌تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.

۶. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی می‌تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی می‌تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می‌تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب یاری برساند.

۷. داروهای خاص: برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد روان‌پریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی می‌توانند با سطح دوپامین تداخل کرده یا علائم حرکتی را تشدید کنند.

علائم پارکینسون چگونه مدیریت می‌شوند؟
مدیریت علائم پارکینسون معمولاً شامل ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و اصلاح سبک زندگی است.

داروها با افزایش سطح دوپامین در مغز یا تقلید اثرات آن، علائم حرکتی را کم می‌کنند. فیزیوتراپی و برنامه‌های ورزشی از طرف دیگر می‌توانند تحرک، انعطاف‌پذیری و تعادل را بهبود بخشند.

همزمان گفتار درمانی می‌تواند در برخورد با مشکلات گفتار و بلع کمک کند. گروه‌های حمایتی و مشاوره نیز می‌توانند توصیه‌های عملی برای مقابله با چالش‌های زندگی با پارکینسون ارائه دهند.

کارشناسان می‌گویند برای تنظیم برنامه‌های درمانی و رسیدگی به هرگونه علائم یا عوارض مرتبط با بیماری پارکینسون، نظارت منظم توسط پزشک ضروری است.